ความรับผิดของนิติบุคคล,ละเมิด,ค่าเสียหายแก่ร่างกาย,ค่าเสียหายอันมิใช่ตัวเงิน

งดการสืบพยานหลักฐาน,รับฟังพยานบุคคล

2162/2532

โจทก์และจำเลยที่ 1 เป็นนักเรียนโรงเรียนพลตำรวจภูธร 4 ของกรมตำรวจจำเลย

ที่ 5 การที่จำเลยที่ 1 เป็นเจ้าหน้าที่ของจำเลยที่ 5 การฝึกชัยยะเป็นการปฏิบัติหน้าที่

ของจำเลยที่1 ในฐานะนักเรียนพลตำรวจตามคำสั่ง และนโยบายของจำเลยที่ 5 เมื่อ

การปฏิบัติหน้าที่ของจำเลยที่ 1เกิดความเสียหายขึ้นก็เรียกได้ว่าจำเลยที่ 1 ทำละเมิด

ในหน้าที่การงาน กรมตำรวจ จำเลยที่ 5 แม้ไม่ได้ร่วมทำละเมิดและมิได้เป็นลูกจ้าง

นายจ้างหรือตัวแทนก็จำต้องร่วมรับผิดเสียค่าสินไหมทดแทน เพื่อความเสียหายนั้น

ด้วยตาม ป.พ.พ. มาตรา 76

การที่มีปืนในความครอบครองของจำเลยที่ 1 ลั่นขึ้น และโจทก์ได้รับอันตรายสาหัส

เป็นการทำให้โจทก์เสียหายแก่ร่างกายซึ่งตาม ป.พ.พ.มาตรา 444 โจทก์ชอบที่จะได้รับ

ชดใช้ค่าใช้จ่ายอัตราต้องเสียไป กับเรียกร้องเอาค่าสินไหมทดแทนเพื่อความเสียหาย

อย่างอื่นอันมิใช่ตัวเงิน ตามมาตรา 446 การวินิจฉัยถึงค่าใช้จ่ายและค่าเสียหาย ไม่มี

กฎหมายบัญญัติว่าจะต้องคำนึ่งถึงฐานะและรายได้ของผู้เสียหายด้วย

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้งดสืบพยานจำเลยรวม 5 ปาก เพราะพยานเหล่านี้กับพยาน

ที่จำเลยที่ 1 และที่ 5 นำเข้าสืบแล้วกับตัวจำเลยที่ 1 เป็นพยานคู่กัน แม้สืบไปก็ได้

ความเหมือนกับที่จำเลยที่ 1 กับพวกเบิกความมาแล้วทั้งได้ความจากสำนวนสอบสวน

เพื่อพิจารณาทัณฑ์ทางวินัยแก่จำเลยที่ 1 ว่าพยานเหล่านี้ไม่เห็นเหตุการณ์ขณะเกิด

เหตุ แต่มารู้เห็นเมื่อเกิดเหตุแล้ว สืบไปก็ไม่เป็นประโยชน์แก่คดี คำสั่งงดสืบพยาน

จึงชอบแล้ว